ماست من سیاه است!

اوایل هفته تماس تلفنی با پدرم داشتم، خاطرات سفر گذشته را مرور می کردیم و حال و احوال و چاق سلامتی.
صحبت از هوا شد و سرما و برف شدید انگلستان.
موضوعی را پدرم نقل کردند که در تلویزیون مشاهده کردند، که من حدس میزنم به خاطر چند موضوع با هم اشتباه گرفته شده، ولی باعث شد که یک بار دیگر به تاثیر رسانه، با اینکه خودم به آن کمتر باور دارم، توجه کنم.
اینطور ایشان بادشان بود که تلویزیون نشان میداد پلیس انگلستان مردم را کتک میزد، و آن هم مربوط به برف و یخبندان و مشکل پروازهای فرودگاه هیترو بوده است.
و شما هم حتما میدانید که چنین حادثه ای اصلا رخ نداده، یعنی اصلا شلوغی نبوده که پلیس دخالت کند، اصلا اصولا در چنین مواردی زیاد رد و پای پلیس پیدا نمی شود.
مسلما قصد من هم دفاع از پلیس انگلستان نیست، که آنها هم مشکلات خاص خود را دارند. ولی موضوع این است که حادثه در ماه های گذشته به خاطر اعتراض دانشجویان به افزایش قیمت رخ داده، تلویزیون ایران آن را به صورت گسترده پوشش داده. آنقدر سیاه نمایی کرده که نگاه تمام بینندگان به پلیس انگلستان اینچنین منفی شده است. و حالا هر موضوع دیگری می تواند به سادگی قابل باور باشد.
من عرض کردم که از پلیس انگلستان دفاع نمی کنم، خصوصا همین امروز یک پلیس به خاطر هل دادن یک دختر جوان اخراج شد و من هم ویدئو را دیدم و کار زشتی کرده بود، ولی اصلا قابل قیاس با برخوردهای پلیس ایران نیست. در تمام این تظاهرات دانشجویان یک نفر هم کشته نشد، که در ماجراهی ایران حدود صد نفر کشته شدند و موارد بسیار از همین قبیل.
ولی این فقط یک طرف ماجراست، از طرف دیگر همین اتفاق در رسانه های غرب می افتد. اگر تو ایرانی هستی، یا کسی از ایران نامی می آورد، یا بحث هسته ای هستف یا اعدام سکینه آشتیانی، یا درگیریهی بسیج با جنبش سبز و یا نهایتا اگر کرد و عرب باشند، احمدی نژاد.
اگر در تهران هر اتفاق کوچکی بیافتد، در اذهان مردم، و حتی خود ما ایرانیان، چنین برداشت منفی صورت می گیرد.
بماند که این اتفاقات منفی در ایران رخ می دهد و متاسفانه فقط به مردم داخل ایران اطلاع رسانی نمیشود، برای همین نگرش افراد خارج از ایران، با داخل ایران مانند نگرش انسان هایی از کره ی مریخ و کره ی ونوس است!!!